Türk tarihinin önemli Kitabelerinde idareci beyler, yapıcı, savaşçı olma bakımından bürokrasiye batmamıştır. Aksine halk-devlet dayanışması, hükümdar ve ailesinin milletle kaynaşması ve ona “babalık” etme eğilimleri açıkça görülmektedir. Ancak bu kitabelerde de idarenin yapısı aristokratiktir.