Thomas ve Astrid’in iki çocuğu var. Mutlu sayılırlar hatta İspanya’da geçirdikleri tatil henüz bitti. Ardından bir gece Thomas yürümeye başladı. Nereye olduğunu kendisi de bilmiyor. Astrid ve çocukları onsuz kahvaltı yapıyorlar. ‘İşe erken gitmiş olmalı’ diyor önce Astrid. ‘İşi uzun sürdü sanırım’ ‘Arkadaşlarıyla vakit geçiriyordur’ İçten içe biliyor Astrid, gelmeyecek Thomas. Kayıp ihbarları,arama çalışmaları nafile. Sanki hiç var olmamış, ortak bir evrende buluşmamış gibi izlerini siliyor Thomas. Thomas yürüdükçe biz yoruluyor; Astrid bekledikçe bizim kemiklerimiz iç içe geçiyor. . Peter Stamm soruyor: Uzak nedir? Uzaklaşmak kilometreler aşmak mıdır? İçinizin soğuması ve yılgınlığınızın birikip;tortularını yüzünüze vurması mıdır? Sanılanın aksine, uzağına düşmek,yakınlaşmanın zıddı olmayabilir mi? ‘Senden uzaklaştığım her adım,arka bahçene açılır mı nihayetinde?’ . Bazen bir kitap ellerinize düşmeden, aklınıza düşer. Klasik olduğundan,birileri çok övdüğünden,büyük laflar ettiğinden değil. Belki kitabın isminden, o an içinde bulunduğunuz ruha uygunluğundan.. Yedi Yıl benim için öyleydi. Okumadan sevdiğimi hissetmiş,okudukça yanılmadığımı görmüştüm. Uzağın Ötesinde de aynı etkiyi yarattı. İlginçtir ki Yedi yıl’ı sevdiğimden değil; uzağın ötesinde’yi okursam öteden sesler duyacağıma inandığımdan. Kitapların sizinle oynadığı oyunlardan biri bu. Her defasında bu oyuna bile bile katılmamız da biz’e içkin. . Regaip Minareci’nin duru çevirisiyle tanış olmuştuk yazar ile, yolumuz bu kez Levent Tayla’nın rehber çevirisiyle kesişiyor. Dilek Şişli ise kapak tasarımıyla soğuğa,Thomas’ın yanına götürüyor bizi.

Uzağın ÖtesindePeter Stamm · Nebula Kitap · 2019105 okunma

·

57 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hülya Açılan