Berlin’de ikamet ettiğim ilk altı yılın sonunda Amerika’ya geri döndüğümde, New York Times’ı her elime aldığımda öfkeden kuduruyordum. Sorun haberlerin içeriği değil, biçimiydi. Alman gazetelerinde bolca metinle ve eğer gerekliyse biraz da o metinleri destekleyen fotoğrafla karşılaşırsınız. Amerika’nın en yüksek tirajlı gazetesi ise bir sayfanın dörtte üçünü reklama, kalanını ise haberlere ayırır. Bu tercihin bizlerin dikkatini Bosna’daki katliam yerine Bloomingdale’deki indirim günlerine nasıl kaydırdığı üzerine pek düşünmüyoruz, ama bunu başarıyorlar: Böylesi bir sayfa düzeniyle her sabah karşılaştığınızda dünyadaki hangi olay sizin dikkatinizi çekebilir ki? Öfkemi Yale’de verdiğim siyaset felsefesi derslerine taşıma girişimim birkaç ay, hadi diyelim bir yıl sürdü. Bir süre sonra gazetelerin bu biçimine öyle alıştım ki, verdiğim tepki içgüdüsel olmaktan çıktı. Öfke zayıf düşürür, dolayısıyla sürdürülmesi zordur.
·
9 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.