Ne yazacağımı bilmiyorum. Bu kitabın 10 üzerinde 10 mu yoksa 5 üzerinde 2,5 mu olduğuna mı, okumak için öneririp önermeyeceğimi mi? ? Açıkcası ne diyeceğimi bilmiyorum. İnsanların sistemler içinde (bir neslin) yok oluş trajedesini ben nasıl yorumlayabilirim ki? Bu insanların korkuları ve hayallerinin kayboluşunu mu; toprağın toprağa gömülmesini mi, yoksa doğanın bu süreçte nasıl hala çok güzel olup zehirli bir yaşam saçtığı mı? Ne söyleyebilirim ki?! Çernobil Duası-Geleceğin Tarihi, bize Çernobil Sonrası yaşamı polifonik olarak canlı tanıklardan, bilimadamlarından, çocuklardan, siyasetcilerden oluşan korolarla birlikte birden fazla anlatıma maruz bırakıyor. Evet bazen aynı şeyler çok fazla tekrarlanıyor, enerjiniz çekiliyor ama aynı zamanda nefes aldığınız anları, etrafınızda sevdiğiniz her şeyi kendiniz dahil şükran duymanızı sağlıyor. Bir devrin kapanmasının canlı metaforu Çernofil Duası. “Burada çok arkadaşım öldü…Yulya, Katya, Vadim. Oksana, Oleg..Şimdi de Andret.. ‘Biz öleceğiz ve bilimsel vaka olacağız’ derdi Andrey. ‘Biz öleceğiz ve bizi unutucaklar diye’ düşünürdü Katya.’Ben ölünce, sakın beni mezarlığa gömmeyini mezarlıklardan korkuyorum ben, orada sadece ölüler ve kargalar oluyıor….Artık başımı kaldırıp bakınca, gökyüzü capcanlı geliyor bana..Arkadaşlarımın heps,i orda”.sf:439, Çocuklar Korosu …..İnsanlar gittikten sonra o ölü bölgede geriye ne kaldı? Eski kabristanlar ve biyo-mezarlık olarak adlandırılan hayvan mezarları. İnsan sadece kendisini kurtardı, kendi dışındakı tüm canlılara ihanet etti.Köyler boşaltılır boşaltılmaz gruplar halinde bölgeye gelen silahlı asker ve avcılar hayvanları vurdu. Oysa o köpekler insan sesine koşuyor…Kediler de…Atlar da…. Vakti zamanında Meksika’daki yerliler ve dahi Hristiyanlık öncesi dönemdeki Slav kökenli atalarımız, yemek için öldürdükleri yabanıl hayvanlardan ve kuşlardan af dilermiş. Eski Mısır’da hayvanların insanlardan şikayetçi olma hakkı varmış. Piramitlerde günümüze ulaşan papirüslerden birinde şöyle yazar: “Hiçbir boğa N.den şikayetci olmamıştır.”Ölüler alemine doğru yola çıkmadan evvel Mısırlılar, içindeki şu ifadelerin yer aldığı bir dua edermiş: Hiçbir canlıya zarar vermedim.Hiçbir hayvanın tahılını ya da samanını almadım,sf.55 Bu kitap ile daha ayrıntılı bir yorum yapabilmeyi çok isterdim. Belki zamanı gelince döner tekrardan yaparım. Değinmek istediğim, altını çizerek vurgulamak istediğim çok fazla şey konusu. Ama, birşeyler boğazımı sıkıyor.Çernobil Duası canlı bir dystopia örneği. Ve etkisi ne yazık ki hala nesiller ve doğa içinde devam ediyor. Aşağıdaki linkte yer alan kısa metrajlı film Çernobil Duası’ndan etkilenerek İrlandalı Yönetmen Juanita Wilson tarafında çekilmiştir. Film aynı zamanda 2010’da Oscar’a aday olmuştur. youtube.com/watch?v=Qn99F…

Çernobil DuasıSvetlana Aleksiyeviç · Kafka Kitap · 20171,076 okunma

·

8 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Gorkem Y