Veba'yı incelemek için insanın bir yerlerde tanımadığı insanlarla uzun süre tutsak kalması zamanla onlara alışması onları sevmesi hatta artık tanımadığı değil aile olduğu kimselere dönüşmesi gerekir. Ben bu incelemeyi yapana kadar çeşitli zamanlarda bunu düşündüm. Yaşamıma baktım, gittiğim yollara baktım bazen gidemeyişlerime bazen de gitmek zorunda olmanın zorluğuna baktım. Kitapla ilgili çok şey söylemeye gerek yok. Camus'un Yabancı'sını okuduğumda nasıl bir gözlemci ve ruh sezinleyici olduğunu zaten görmüştüm. Bu eserde insanı sık sık ellerini yıkamaya öksürdüğünde şüpheler duymaya yetecek kadar sağlam bir derinlikte. Ama bize anlatılan bu değildi. Asıl anlatılan romanın sonradan anlatıcısı olduğunu öğrendiğimiz doktorun yalnızlığı hayatı her şeye rağmen olduğu gibi kabullenişiydi. Birçok grubun ve ayrı ayrı karakterlerin bireysel ve toplumsal ruh çözümlemeleri çok iyi bir şekilde yapılmış. Bu da kitabın baştan sona gerçekçi olmasını süratle akmasını çabucak içine düşmenin kolaylaşmasını Veba kapmaktan korkmasını sağlıyor insanın. Ama asıl korku veba değil. İnsana o güne kadar sıradan görünen her şeyin Veba anında değerli görünmesi ya da değerli görünen her şeyin bir anda değerini yitirmesi. İnsanların bir süre sonra hiçbir şeyi önemsemez olması ama bir yandan da yaşamın hayatta kalabilmenin ne kadar değerli olduğunu ve bunun gibi birçok toplumsal ve bireysel dersler veriyor. Gerçekler öyle yalın çarpıyor ki yüzümüze bir anda elimizde olan paranın, gücün, sağlığın, ailenin bir anda nasıl yok olup gidebileceğini uzun uğraşlarla elde edilen her şeyin kısa sürede yok olabileceğini bazen de kendimizi tanımak için potansiyelimizi gerçekleştirmek için bir Veba anının gerektiğini görüyoruz. Veba hali tıpkı bir savaş hali gibi ya da zorunlu bir görev yaşamı gibi. Özgürlük dar alanda insani durum dar alanda ama özünde en çok öze döndüğü anlar insanın. Daha toplumsal daha fedakar daha değerli bir kişiliğe bürünme zaruriyet anında elini taşın altına sokabilme insanların kendilerini kaybetttiği kadar bulabilmeleri de aynı zamanda. Veba gerçekten güzel bir eserdi. Farkındalığı yüksek bri eser. Ve benim favori karakterim Tarrou idi elbette tıpkı saatleri ayarlama enstitüsünde ki Halit Ayarcı karakterini hisseettirdi bana. Tıpkı onun gibi her şeyi oluruna sokma yeteneğiyle donatılmış ve fedakar bir karakter.

VebaAlbert Camus · Can Yayınları · 202020,1bin okunma

·

18 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

SadeceOkur