Tamamen kendi kanaati naçizanemdir: yazarın kadınlar hakkında yazdığı öykülerden oluşan bir kitap. Ancak çok tasvirle dolu. Sanki yazar tumturaklı ifadeler kullanmak İçin kendisini kasmış,öyle cümleler uzatılıp pekiştirmeler yapılmış ki(sin olayı öldürdü)konu bütünlüğü kalmamış,öykünün başı kim sonu kim hallaç oluyor çoğunda,hatta başlarda öyküye usta ve çırakla başlayıp nasıl kadın doktorla bitirdi anlamadım. bir kaç hikayede anne olmayan kadınlar sanki eksikmiş gibi tasvir edilmiş. Yani “siz eksik değilsiniz” derken teselli babında söyleniyor gibi hissediyorsunuz. Kadın insan olduğu İçin değerlidir. Kendi isteyerek yüklendiği Vasıf’lar onu ne eksiltir ne arttırır. Alıntı yaptığım güzel vurucu cümleler var ancak daha net daha yalın daha anlam bütünlüğü korunarak kitabı uzatmak İçin yazılmadan gibi Vb. Vb. Vb. Olabilirdi. Vasat bir kitap