Kitap alanında tektir.Kitapta Osmanli donemindeki sair(sanatci)ile patron iliskisi siyasi bakimdan Max Weber'in patronaj kavramiyla iliskilendirilir.Bu yuzden sair ile patron iliskisi tarih okuyucularina pek farkli sekilde sunulmustur ve cesitli orneklerle konu iyi bir sekilde islenmistir.
"Içerik daha da doyurucu bir bicimde ele alinabilir miydi?Konular daha fazla olabilir miydi?" Sahsen kitap genel bir okuyucu kitlesi bakimindan gayet yeterli durmaktadir.
Hocanin diger kitaplardaki agir uslubuna bu kitapta pek rastlanmaz zaten ornek verilen siirlerin agir uslubu bu durum dengelenmistir.
Son olarak kitaptaki ana fikrin okuyuca verilisi sonlarda yer alan Fuzuli ile ilgili bolumde acik bir ornek niteligindedir.