Sartre kitaplarında biraz yanlızlık duygumun ağır bastığı bir ruh haline bürünüyorum. Zaman zaman anlamadığım cümleler oluyor; fakat bu cümleler o kadar akıcı ki anlamamış olmam bana fayda sağlıyor okumaya devam ediyorum sıkılganlık hissetmiyorum. Sanırım esas başarı bu. Sartre de bir de Hasan Ali Toptaş kitaplarında alıyorum bu duyguyu okuduğunu anlamamak ama anlamamak duygusunun içinde kaybolmak ve daha çok okumak.
