Okumaya başladığımda Felsefe üzerine yazılmış güzel bir eser diyerek umutlanmıştım. Tabii Raci'nin kahve ve ney eşliğinde gittiği diyarlara gelene kadar.O kısımlar fazla çocuk hikayesi tadında idi, gerçi ne yapmaya çalıştığını anladım yazarın, ancak sırf olay örgüsü olarak devam ettiler felsefeye veya amacına dair içerik yoktu. Sonuna doğru toparladıysa da Aynalı Baba'nın tuhaf günlükleri akıcılığı yine sekteye uğrattı.
Yine de sırf girişi için iyi ki okumuşum diyorum.
