Fichte dış dünyayı, varlığımızı sınırlayan ve düşüncenin kafa yorduğu bir sınır olarak görür. Onun sisteminde bu sınır ruhun kendisi tarafından yaratılır ve ruhun sürekli faaliyeti, yine kendisinin şekillendirdiği dokuları etkiler. Fichte’nin metafizik benlik üzerine yazdıkları biraz Pygmalion heykelinin uyanışını hatırlatır. Heykel bir kendini bir üzerine yerleştirildiği kaideyi elleyerek sırasıyla şöyle dermiş:”Bu benim, bu ben değilim.” Heykel, Pygmalion’un elini tuttuğunda ise şöyle haykırmış:”Bu da benim!”
Sayfa 477
·
20 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.