'Gök bilimi' Alanındaki Katkılardan Ufak Bir Kısım;
Bağdat’taki gözlemevi okulu, Abbasi hanedanlığına mensup ve aynı zamanda kendisi de iyi bir gökbilimci olan el-Mansur (754-775) döneminin ürünüydü. Bu okul, halefleri Harun el-Reşit ve el- Me'mum zamanında önemli eserler verdi. Antik çağa ait birçok teorem yeniden gözden geçirildi, Batlamyus’un yanlışları keşfedildi ve Yunan tabloları düzeltildi. Bağdat okulunun başarıları arasında güneş yörüngesinin en tepe noktasının yanı sıra, elipsik güneş yörüngesinin ve onun progresif daralmasının hesaplaması da bulunur; yıl süresinin kesin hesaplanmasını da Bağdat'a borçluyuz. Bağdatlı bilim adamları ayın azami genişliğinin denklemini ürettiler ve ayrıca aya ait ve "variasyon" olarak ifade edilen üçüncü eşitsizlik denklemini de keşfettiler. Güneş lekelerini ilk kez onlar öngördüler, güneş tutulmasını onlar izledi ve çeşitli gök taşlarının varlığını onlar keşfettiler.
Onlar yerkürenin hareketini tartışmaya açarak Kopernik ve Kepler'e asırlar öncesinden öncülük ettiler.
Bağdat okulunun yaptığı saptamaların sonuçları "Kanıtlanmış Cetveller" olarak kabul gördü. Bu eseri ise esas olarak Yahya bin Ebu Mansur kaleme aldı. Bu okulun diğer ünlüleri şunlardı: Lalande'nin belirlemesine göre dünyanın gelmiş geçmiş 20 gök bilimcisi arasında sayılan El-Batani; gök bilimin temel kanıtlarından biri olarak bilinen ayın üçüncü derecede değişimini bulan ise Ebu Vefa Buzcani'dir. Yanlışlıkla Danimarkalı bilim adamı Tycho-Brahe'a atfedilen bu denklemi, Müslüman bilim adamı ondan tam 10 yüzyıl önce bulmuştu.
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.