Az kalsın şu anda bile yalan söyleyecek, bu
hareketi kazara, kendimi bilmeden,
düşüncesizliğimden yaptığımı yazacaktım. Fakat
yalan istemiyorum artık; bu yüzden açıkça
söylüyorum ki, avucunu açıp para sıkıştırmamın
tek nedeni... kötülüğümdür. Bunu daha Liza
paravanın arkasındayken ve ben odanın içinde
aşağı yukarı dolaşırken düşünmüştüm. Yalnız
şunu da söylemeliyim: Bu kötülüğü bile isteye
yapmıştım, ama içimden, kalbimden
gelmediğine, muzır kafamın işi olduğuna
eminim. Merhametsizliğim o kadar yapmacık,
zoraki, sadece kafa mahsulü ve kitap gibiydi ki,
yaptığıma bir dakika bile dayanamadım; önce
yüzünü görmemek için kendimi bir köşeye
attım, sonra utanç ve ümitsizlikle Liza’nın
peşinden koştum. Antre kapısını açıp dinledim.