Hasan Nail Canat'ın anısı bende o kadar çok ki, keza bu kitabın da... İlkokul 3. sınıfta babam artık derece atladığım için (ne büyük derece ama =) 1. sınıf ve 2. sınıf için olan incecik bol resimli kitaplar yerine o zaman pek fazla okunan Hasan Nail Canat'ın, dört kitabını almıştı: Gül Yarası Kırımlı Murat Destanı Yasemen Bir Küçük Osmancık Vardı Tabi bu tür kitaplardan sonra artık günde 2-3 kitap bitirememeye başladım :D Artık 2 günde bir bitiyordum :)) Tabi o zmanlar telefon, tablet hak getire... Şimdikiler gibi babaannemin tabiriyle "Küçük deccal" değildik :D En büyük eğlencemiz seksek, beş taş, akşamları komşu çocuklarla toplanıp saklambaç oynamak... Kasabada büyüdüm, 3 katlı bina yoktu bizim mahallede :) Neyse velhasıl kelam ben bu kitapları çok sevdim. Yazarın diğer kitaplarını da kütüphaneden okudum. Bir keresinde tenefüste Yasemen'i okurken - (yani ne salakmışım, git ip falan atla, arkadaşlarınla oyna, tenefüsünü yap değil mi neden kitap okuyorsun? Çok kendi halinde, gereksiz akıllı bi çocuktum) - öğretmenler de bahçeye dizilmiş çay içiyor. Ben de merdivenlerden inerken bile kitap okuyorum, bak hele bak, heheeyytt :D Neyse, bir üst sınıfın, yani 4'lerin öğretmeni benim dalgın dalgın yürüyüp kitap okuduğumu fark etmiş, "Yasemiinnn " diye seslendi, tabi yanındaki öğretmenler de güldü. Ben de hiç istifimi bozmadan "Yasemin değil o bi kere, Yasemen!" dedim =D :D Tabi yıkıldılar bizim öğretmenler, sonra öğretmen beni yanına çağırdı. Ondan sonrasını hatırlamıyorum. Bir şey mi sordu, bir şey mi dedi hiç aklıma gelmiyor. Bu da böyle bir anımdır.

YasemenHasan Nail Canat · İlk Genç Timaş · 2006699 okunma

·

16 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.