Mehcûre bir yorumu yanıtladı.
Odaklanmış bir şekilde kitap okuyorum. Sözgelimi su içmeye kalkıyorum, mutfağa gidene kadar on saniyede ne düşünüyorsam, oturup suyu içerken her nereye bakıyorsam, odaya dönene kadar neler geçiyorsa aklımdan, tekrar okumaya başladığımda bir şeyler eksilmiş oluyor. Kitabı daha yavaş okuyorum, idrakım ağırlaşıyor; kitabı açık bir şekilde ters çevirip bırakıyorum yanıma.
Tavana bakıyorum. Tavan, mutluyken nasıl seyirlik görünüyorsa gözüme, bu anlarda o kadar ağır çöküyor üstüme.
··
1 görüntüleme
Öne Çıkan Yorum
Yüreğimden bir şeyler eksildi sanki okurken..
Boşluk gördükçe karşımda, kendimdeki parçalardan tamamlamak için eksiltiyorum bir yanımı. Hay Allah! kopardığım yanım karşındakine de uymadı.. geri de koyamıyorum ki yabancılaşmış.. eksiliyorum merhametimle.. şimdi bir yandan izlerken bende tavanı, rengim soluyor, bulanıklaşıyor bakışım, gözlerim de tavana yakışmış.. gülümsememi düşürmeseydim eğer, bu işe kocaman bir tebessüm kondururdum..
1 önceki yanıtı göster
Eksilmişliğin kahrolası karanlığı hisleri de öldürüyor. Yokluğun bir çizgide oluşturduğu karanlık için kaç kat katran gerekiyor ?
Yalnız ve mahzun sevgin boğuluyor şimdi..
Ellerim, ellerim... Ve parmaklarım, dolanıyor kağıda, işte ağırlaşıyor. Kurşun mu desem mürekkep mi bilmiyorum bulaşan... Alnım lekeniyor, şimdi ıssız varlığımı sınıyorum boşluğumda..
3 sonraki yanıtı göster
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.