Çiğdem Gül bir yorumu yanıtladı.
Odaklanmış bir şekilde kitap okuyorum. Sözgelimi su içmeye kalkıyorum, mutfağa gidene kadar on saniyede ne düşünüyorsam, oturup suyu içerken her nereye bakıyorsam, odaya dönene kadar neler geçiyorsa aklımdan, tekrar okumaya başladığımda bir şeyler eksilmiş oluyor. Kitabı daha yavaş okuyorum, idrakım ağırlaşıyor; kitabı açık bir şekilde ters çevirip bırakıyorum yanıma.
Tavana bakıyorum. Tavan, mutluyken nasıl seyirlik görünüyorsa gözüme, bu anlarda o kadar ağır çöküyor üstüme.
··
1 görüntüleme
Öne Çıkan Yorum
Yüreğimden bir şeyler eksildi sanki okurken..
Boşluk gördükçe karşımda, kendimdeki parçalardan tamamlamak için eksiltiyorum bir yanımı. Hay Allah! kopardığım yanım karşındakine de uymadı.. geri de koyamıyorum ki yabancılaşmış.. eksiliyorum merhametimle.. şimdi bir yandan izlerken bende tavanı, rengim soluyor, bulanıklaşıyor bakışım, gözlerim de tavana yakışmış.. gülümsememi düşürmeseydim eğer, bu işe kocaman bir tebessüm kondururdum..
4 önceki yanıtı göster
Canımı yakacak ve canımda yanacak güneş. Odama giremeyen, ama içimde bir yerde, ışığıyla değil, ateşiyle, hep var olan güneş.
Kendi kuyumda, daracık alanda, bu kadar kızıl gözlerimi yakıyor.
Ağladığını duyuyorum, dışarıdaki rüzgardan. Rüzgar buraya, camıma, her acıdan bir damla vuruyor. Sağanak sağanak iniyor camın yüzüne dert.
Kuyumda boğuluyorum.. kuyumda yanıyorum.. Kuyum yaşıyor, ben ölüyorum!
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.