"Hepsini bilirim. Hangisi başladı? Baban mı, ağabeyin mi? Yoksa amcalarından biri mi?" Başlangıcı hatılıyor muydu Firdevs? Sıcak sımsıcak bir gün küçük bir kızın saç uçları yanıyor... Yanık kokusu yıllar sonra duyumsanabilir mi? Ateşin tene karşı açtığı o sıcak savaş ve uzanan kirli, buz gibi soğuk bir el... Bir kadının son nefesine kadar içinde yitip gideceği döngünün ilk halkası bu aşağılık elle atılmış oluyor. Alçak bir sesle : "Amcam." Nasıl başlayayım bilemiyorum. Okurken fazlasıyla güç harcadım. Milyonlarca gözün siyahlığında mı beyazlığında mı sürüklendim bilmiyorum. Ama o döngü kocaman siyah bir gözdü. Evet onu gördüm... Çocukken başınızdan kötü bir olay geçti mi? Ne kadarını anımsıyorsunuz? Bilinç her zaman sarsıcı olanı en dibe indirmek ister. Yaşanmış olanı o kadar bastırırız ki sanki hiç rol üstlenmemişiz gibi. Orada karşımızda bir olay vardır ama öznesi artık biz değilizdir. Bilincin savunma mekanizmalarından biridir bu. Firdevs'de olan durum da tam olarak budur ama unutulmak istenen, benzer olayların yeniden vuku bulmasıyla yavaşça uyanır derinliğinden... Kadının önemsenmediği, sürekli ikinci plana atıldığı, aşağılandığı ve buram buram kibrin koktuğu bir coğrafyada dünyaya geliyor Firdevs. Küçük yaşta çok sevdiği amcası tarafından cinsel istismara uğruyor. Yaşı ilerleyen ve bu süreçte anne ve babasını kaybeden Firdevs amcasıyla yaşamaya başlıyor ve karşılaştığı şeyler sürekli geçmişi anımsatıyor ona. Bu fazlasıyla sarsıcı bir durumdur... Bir aynaya bakamamak baktıkça anımsamak, anımsamak ve yeniden anımsamak. Kocaman bir döngü anlıyorsunuz değil mi? Firdevs sürekli annesinin güvenli sıcaklığını ve ay gibi parlak gözlerini arayacaktır karşısına çıkan kişilerde. Maalesef bu kişilerin hepsi aşağılık ve iğrenç insanlardır. Yardım niyetiyle uzattılan her el sonradan Firdevs'in bedenini ve ruhunu zedeleyecektir. Bu süreçte fahişe olmayı öğrenir aslında bunu ona babası, amcası, ibrahim ve daha ismini sayabileceğimiz birçok erkek tarafından öğretilmiştir... "Son erdem kırıntısını da, kanımdaki son kutsallık damlasını da atma zamanı gelmişti. Ne istediğimi biliyordum. Yanılsamalara yer yoktu artık. Başarılı bir fahişe zavallı bir azizeden daha iyiydi. Bütün kadınlar yalanların, dolanların kurbanıydı. Erkekler kadınları aldatır, aldandıkları için de onları cezalandırır; aşağılar, bu kadar düştükleri için cezalandırır; evlenmeye zorlar, sonra da ömür boyu hizmetçiliğe, küfürlere ya da dayağa mahkûm ederlerdi. En az aldatılan kadının fahişe olduğunu kavramıştım artık. Evliliğin kadınların en zalim şekilde acı çekmesine dayalı bir sistem olduğunu anlamıştım." Umarım aşağıladığınız bir fahişeden onurlu yaşamayı öğrenebilirsiniz. Fazlasıyla öfkeliyim. Bir kadını görünce zihninde yatak beliren her erkekten tiksiniyorum. Firdevs ile aynı kaderi yaşamış ve yaşayan birçok kadın varken rahat uyuyamıyorum... Ağlayan bir çocuk sesi duyduğumda korkuyorum. Duyarsız kaldığımız o kadar çok şey var ki. Devam edemeyeceğim. Gün boyunca, omuzlarımda ağlamış olan kızın ağırlığını taşıdım yeniden, yeniden ve yeniden. Sesi yankılanıp durdu: Geçmeyecek. Geçmeyecek. Geçmeyecek...

Sıfır Noktasındaki KadınNevâl El-Seddavi · Metis Yayınları · 201613,4bin okunma

·

12 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.