Ancak yine de yaradılışın o çiyli sabahının daha güzel olduğunu düşündüğümü inkar etmenin alemi yok; genç ve tazeyken, yürüyen milyonların ayakları çimlerini toza bulamamışken ya da sayısız kentlerin gürültüsü, sükuneti önüne katıp kovmamışken. Yaşam, uçsuz bucaksız gökyüzü altında Tanrı'yla el ele yürüyen insanlığın o ayakkabısız, gevşek cübbeli ataları için ulu ve kutsal olmalıymış. Böğüren sürüler arasında, güneşin öptüğü çadırlarda yaşadılar. Basit ihtiyaçlarını Doğa'nın sevgi dolu ellerinden aldılar. Çalıştılar, konuştular, düşündüler ve henüz belaya ve yanlışa bulanmamış koca dünya dinginlik içinde döndü.
Sayfa 146 - Maya Kitap
·
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.