Bana benzeyen bir insan arıyordum, ama bulamıyordum. Bütün köşe bucaklarını arayıp taradım yeryüzünün; boşunaydı direnmem. Yalnız kalamıyordum bununla birlikte. Kişiliğimi onayan biri olmalıydı; benim gibi düşünen biri olmalıydı. Sabahtı; bütün görkemiyle ufukta yükseldi güneş, ve işte gözlerimde bir delikanlı beliriyor, geçtiği yerde çiçekler açtırıyor varlığı. Bana yaklaşıyor elini uzatarak: " Sana geldim, beni arayan sana. Kutsayalım bu mutlu günü," diyor. Ama ben yanıtlıyorum: "Defol! Çağırmadım seni; gereksinim yok senin dostluğuna..." Akşamdı; örtüsünün karalığını sarmaya başlıyordu gece doğanın üzerine. Güçlükle seçebildiğim bir güzel kadın, üzerime büyüleyici etkisini yayıyor be acıyarak bakıyordu bana; benimle konuşmayı göze alamıyordu bununla birlikte. Dedim: "Yaklaş bana, yüzünün çizgilerini iyice görebileyim, çünkü yeterince güçlü değil yıldızların ışıkları, bu uzaklıktan aydınlatacak kadar onları."
Sayfa 104
·
10 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.