Yusuf Atılgan’ın bir sözü yıllardır gardrobumda asılı; “Bir gün sana dünyada dayanılacak tek şeyin sevgi olduğunu öğreteceğim.” Aynı şekilde senelerdir “Aylak Adam” da kitaplığımda. Her zaman diyorum, bazı kitaplar okurlarını kendiler seçer, onlar istediğinde, vakti geldiğinde okuyabilirsiniz ancak. Kitabım kendini okutmak için çok güzel bir adamı bekliyormuş, O’nun sayesinde okudum ben de kitabı. C. adında karmaşık görünen bir adam var kitapta, ama okudukça anlıyorsunuz aslında ne kadar sade ve yalın bir adam olduğunu. Kendi anlatımı ile “ağaç dalı kompleksi”ne tutulmuş bir adam belki de C. Bir dalın her seferinde gövdeden ayrılma eğiliminde bulunup dalın öteye doğru uzaması, özgürlüğe susamışlığı gibi. İki-üç odalı bir evde kocası ve çocukları ile bir aile hayali kuran, dudağına ruj süren, topuklu giyen, sıradan ruhlara sahip kadınlardan hoşlanmaz C, belki de özgür ruhu hayaller kurmasına bile izin vermemektedir. C’yi iki sebepten çok sevdim, birincisi çok sevdiğim birine benzettiğimden, ikincisi ise C’de kendimden bir şeyler buldum, bunların çoğu olmak isteyip olamadıklarımdı. Basmakalıp düşüncelerin içerisinde savrulup duruyoruz çoğu zaman, buna karşı durmak için ise aylak olmak gerekiyor. Zengin olunca yapılabilecek şeyler listesine “aylak olmak” da eklenmeli. “Aylak olmak dünyanın en zor işi” diyor kitapta. Zoru sevmiyoruz, olanları kabul etmemizi istedikleri gibi kabullenmek daha kolay geliyor, bu düzenin içerisinde mutsuz olmak daha kolay geliyor. Her sabah 08.00-18.00 arası çalışmak daha kolay geliyor, sahte samimiyetler, memnun gibi görünmeler daha kolay geliyor. Kolay gelen her şey için ise feda ettiğimiz tek bir şey var; “mutluluğumuz”. Farklı görünmektense, aylak olmaktansa mutsuz olalım değil mi? Çünkü insanların bizden bekledikleri bu. Hiç görmediği annesinin sevgisini, teyzesinde hisseden ve yarım kalmış bu sevgiyi başkalarında arayan bir adam C. “Gülünç olmayan tek tutamağı arıyorum; gerçek sevgiyi!” derken ne de iyi anlıyorum O’nu. Çünkü herkes gerçek bir sevgi ister, çünkü sevgi çok güzeldir, sevgi iyileştirir, sevgi tüm güçlükleri yener, sevgi insanları güzelleştirir, sevgi ile mucizeler gerçekleşir. C.’nin aradığı sevgi B.’deydi. C. İle B. tanıştılar ve iki özgür ruh çok mutlu oldular, C. de B de tutamağını bulmuştu sonunda. Herkes onlar kadar şanslı değildi. Son iki cümleyi ben uydurdum, çünkü yarım kalan hikayeleri mutlu tamamlamayı severim ve öyle olduğuna inanırım. Küçük prensin hikayesinde gezegenine döndüğüne inanmış olmam gibi. Bu metnin bir incelemeden çok kitapla ilgili hislerimden oluştuğunun farkındayım. Zaten bir sürü insan inceleme yapmış, benimki de böyle olsun. Her duygunun bir rengi varmış, öyle diyor yazar. Bu kitabı okurken rengim masmaviydi…

Aylak AdamYusuf Atılgan · Yapı Kredi Yayınları · 201760bin okunma

·

31 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Sibel