Rejimin korkusu kendisinden
Acaba, hanedan mensuplarının ya da 1945 sonrası çok partili rejim önderlerinin cenaze törenleri o zamanlar yapılsa ve istenilen yere gömme olsaydı, bu törenler tek başlarına kurulan yeni düzeni yıkacak kadar etkin olabilirler miydi?
Böyle bir şey düşünülemez. Etkisi birkaç gün süren bir sarsıntı yapabilirlerdi belki. Fakat ondan öteye geçemezdi bu etki. O halde neden cumhuriyet rejiminin birinci döneminin Osmanlı hanedanı konusunda, ikinci döneminin Menderes ve arkadaşları konusunda bunca korkusu ve telaşı? Öyle aşırı bir korku ve telaş ki cenazelerinin zaruri nakillerini bile önlüyor.
Dediğiniz gibi, düşenlerin bir gücü olmayacağına göre, rejimin korkusu onlardan ve onların ölüsünden değil, aslında kendisindendir. Kendine güvenin yok bu ve benzeri rejimlerin. Kendilerini diken üzerinde hissetmekte ve topluma pamuk ipliğiyle bağlı olduğu inancını taşımaktadırlar. En ufak bir bahane ile yıkılacakmış gibi bir psikoloji içindeymişler ki bu tür vehimlerle en basit insanî görevlerin bile yapılmasına razı olmamışlar.
Sayfa 42Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.