Oysaki sadece VARLIK vardır. Yokluktaki varlık hiçlikteki her şeydir. Çoğunluktaki birliktir. Teslimiyettir. İnsan önce zikreder, sonra benliğinin esaretinden kurtulunca, aynı bir bitki gibi tesbih eder Allah'ı... Ne bireysel aklı kalmıştır ne de şartlanmaları. Beş duyusuyla hapsolmuş, mahkûm olmuş, aile ve çevresinin ya da dünyanın "olması gerekenleriyle", papatyayken zambak olma(!) çabasından çoktan kurtulmuştur.
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.