Serkan Karaismailoğlu' nun Kadın Beyni Erkek Beyni, Beyinde Ararken Bağırsakta Buldum dan sonraki üçüncü kitabı Pia Mater . İlk iki kitabını da büyük bir keyifle okuduktan sonra hayal kırıklığına uğramayacağım hususunda emindim. Bir farkla... Bu defa romandı okuyacağım. Nöro Roman...
Temmuzun ilk günlerinin ultra aktif geçmesi biraz canımı sıksa da
"Zamanın çok hızlı geçtiğini düşünüyorsan, bir su ısıtıcıya su koy ve başında kaynamasını bekle"
cümlesini gördüğümde kitapta, gülümsememe neden oldu Serkan Hocam. Zaman göreceliydi çünkü. Geçsin dediğimizde geçmeyen, ihtiyacımız olduğunda yetmeyen kavramın adı... Çokça zamanla yarışacağız okurken de.
Pia Mater aşkın, bilimin, maceranın harika bir kurguyla harmanlandığı bir nöro-roman. Hislerimizin, tepkilerimizin bilimsel açıdan anlatılmasının kitabı normal bir romandan daha çekici kıldığı kanaatindeyim. Seçilen isimler enteresandı gerçi. Meryam, Perit, ilias, Tesla, Alef, Galen...Belki de bu, bilinçli bir seçimdi :) Olegustus ve Alef'in sonu arasındaki ilişki en azından böyle düşünmeme sebep oldu. Tabi bir de pia mater. Pia Mater; beyni dıştan içe saran üç zardan en içteki, yani beyine en yakın olan zarın adıdır. Sanırım diğer kitapta ismin sebebini daha rahat anlamlandırabileceğiz.
Yıllar önce Ortapia ile tanıdığım Serkan Karaismailoğlu, bilimin sıkmadan, yormadan nasıl aktarilabileceğinin en güzel örneği bence.
Tesla'nın ablası Meryam in öğrendiği bir gerçekle hayatı alt üst olur. Almaması gereken bir zamanda aldığı kararlar, sığındığı kişi tahmin edemeyeceği olayların içinde bulmasına neden olur kendini.
"Çaresizlik çok derin bir kuyuydu ve insana asla yapmam dediği birçok şeyi kolayca yaptırırdı..."
Aynı zamanlarda Tesla'nın aldığı bir mektup hayatına yeni sorularla birlikte yeni bir bakış açısı getirir.
"Sana, beni asla tanımamış olan sana..."
"Oysa ben seni o kadar iyi tanıyorum ki neredeyse şu yeryüzünde en fazla tanıdığım insansın diyebilirim"
Sonra annesinin itirafları , doğru bildiği yanlışlar bu defa da Onun hayatını alt üst eder. Vicdan ağır bir yüktür çünkü. Nedense ölüme yaklaştığını bilen biri için daha da ağırlaşır.
Bütün bu olaylar silsilesi dışarıdan ne kadar ilginç görünse de, aslında hiçbir şey sebepsiz değildir...
Her hayat ayrı bir hikayedir. Fakat bu hikayelere bilinmezlik ne kadar eklenirse o kadar karmaşık bir hal alır her şey de. Bilinmezlik... Her durumda tepetaklak edecek kadar kuvvetli bir etken.
" Dünyanın en kötü şeyiydi habersiz kalmak. Sonuç ölüm bile olsa , bu acı sizi bir miktar dibe sokar ve sonrasında bir şekilde unuturdunuz her şeyi ve hayatın ritmine kapılırdınız. Çünkü insan öyle bir canlıydı. Eninde sonunda unuturdu. Ama bilinmezlik... Öldü mü, yoksa hasta mı ?
...yani bilinmezlik kadar nöronlara acı veren bir şey yoktu..."
Aslında vardı. Bir de yarım kalmışlıklar. Meryam in yarım kalmiş ritüeli, Tesla nın yarım öğrenilmiş gerçeği, heyecanın doruğunda yarım bırakılmış bir kitap... Ki sonunu henüz göremesek de, ne kadar bekleyeceğimizi bilemesek de oldukça doyurucu bir kitaptı Pia Mater. Bittiğinde soğuk su etkisi yaratan...
Düşündürdü, meraklandırdı, empati kurdurdu... Çokça duygulandırdı. Özellikle ailesi olmayan ya da terkedilmiş, herkesin bir nebze çekindiği fakat sevgisizlikten köylerini yakabilecek çocuklar..'sokak çocukları' olarak adlandırılan bu bireylerin yaşadıkları zorlukları, hayata tutunma çabalarını, değersiz bir meta gibi görülmelerini anlatırken canım çok yandı. Sonra umut işte... Tutunup bir yerlere gelmeleri, onlara göre 'ölüp dirilmeleri' hayatın en güzel tarifiydi. Çok zaman geçse de bir ses, bir görüntü, bir kokuyla yaranın soyulmuşcasına acıması da hayatın ironisi...
Birisi hakkında tek bildiğimiz şey bize anlatılanlardır. Kendi geçmişimizin hatırlamadığımız kısmı bile...
Peki ya aslında olduğumuzu sandığımız kişi değilsek...Biz kimiz, çevremizdekiler kimler? Kimi ne kadar tanıyoruz sahi?Gerçekten iflah olmaz bir deli miyiz yoksa delirtilen mi? Ya olanları ne kadar doğru algılayabiliyoruz?
"Tüm hayatım boyunca ne öğrendim biliyor musunuz? Hiçbir şey kesinlikle göründüğü gibi değildir. Bir olayın tanımını belirleyen yegâne şey, bakış açısıdır..."
