fotoğrafı çekilmiş bir ağaç şiirseldir, fotoğrafı çekilmiş bir insan yüzü şiirseldir, çünkü kendi içinde fizikselliği şiirseldir, çünkü o bir görüntü, gizemlidir, müphemdir, çünkü çok anlamlıdır, çünkü bir ağaç bile dilsel sistemin bir imidir. İyi ama, ağaçtan kim konuşuyor? Tanrı ya da gerçekliğin kendisi. Böylece ağaç, bir im olarak bizim gizemli konuşmacıyla iletişim kurmamızı sağlar. Bu nedenle, nesnelerin doğrudan fiziksel yeniden üretimlerini sağladığı için, sinema özünde şiirseldir.