Sadık Hidayet her zaman farklı...Sadık Hidayet dertli ve bunalımlı bir yazar.
Sadık Hidayet duygulu ve çok derin bir yazar.
Tanışmama vesile olan Kör Baykuş romanı olduğu için ve bu romanında benim nezdimdeki yeri çok özel olduğu için Sadık Hidayet’in yeri de çok özeldir diyebilirim; sizlere de henüz tanışmadıysanız mutlaka tanışmanızı öneririm.
Aylak Köpek kitabı yedi kısa hikayeden oluşmakta ve yazar içinde biriktirdiği mesajları da bu hikayelerde vermekte; aslında mesajı direk vermemekte ama siz gayet farkında olmaktasınız.
“Aylak Köpek” hikayesi dışlanmış, yalnız, korumasız ve insana bire bir benzetilerek anlatılan bir köpeğin katlanılması mümkün olmayan hayat şartlarını düşünmeden, çaresizce nasıl yaşadığı, hatta mazide sahibiyle ve sahibinin oğluyla yaşadığı o güzel günlere dönmesinin mümkün olmadığı ve geçmişle beraber yaşamanın sadece bir esaretten ibaret olduğu anlatılıyor kitaba ismini veren bu ilk hikayede.
“Kerec Don Juanı” hikayesi ise yazarın moda ve sektör haline gelmiş batıdaki basit ve seviyesiz aşk romanlarına bir iğnelemesinden ibaretmiş; bunu araştırınca öğrenmiş oldum bende.
“Çıkmaz” hikayesinde, yaşamaktan istifa etme seviyesine gelmiş Şerif’in aynı acıyı derinden hem de en derinden ikinci kez yaşamasını; kaderden kaçılamayacağını, kader denilen metafizik güçler karşısında insanın nasıl da çaresiz kaldığını anlatıyor yazar. Yaşadığı acıdan dolayı hayata tutunmaktan vazgeçmiş Şerif’in eski arkadaşlık duygusunun ve yaşama sevincinin tekrar yeşermesiyle, tekrar hayata tutunmasının, tekrar aynı elim acıyla aynı şekilde son bulmasının insanın bütün dayanağını,ümidini, kadere imanını paramparça etmesi çok nadir ve çok büyük bir yıkım diye düşünüyorum. Ve burda tekrarlayan hayatta bence yine Sadık Hidayet labirenti, yani başladığı yere tekrar dönen bir labirent daha söz konusu; aynı Kör Baykuş romanında sürekli tekrarladığı gibi. Evet, Sadık Hidayet beni resmen kanser etti ( insanı derin hüzne boğan bu kitaplar için, kanser etti tabirini kullanıyorum maalesef ), öyle ters köşe oldum ve hikayenin sonunda bir anda yüreğim sıkıştı. Allah kimseleri böyle imtihan etmesin inşaallah.
“Karanlık Oda” hikayesinde ise yaşamdan ve toplumdan kaçışın, hatta yaşamı, insanları, alışkanlıklarımızı farklı bir şekilde sorgulamanın mistik ve vurucu bir şekilde ifade edilmesi söz konusudur. Yazar diğer hikayelerinin birçoğunda olduğu gibi bu hikayede aslında kendisini anlatmıştır açık bir şekilde; sanki kendi ölümünü de bu minvalde ve bu şartlarda hazırlamıştır ( kesin konuşarak haddimi aşmak istemiyorum; eğer yanlış yorumlamışsam şimdiden affola ).
“Taht-ı Ebû Nars” hikayesinde ise şaşırdım, ama sevindim de; çünkü bu korku ve mistizm tarzında yazılan bu kısa hikaye, bana aslında Sadık Hidayet’in tahminimin de ötesinde bir entellektüel olduğunu ve farklı tarzlarda da başarılı bir şekilde yazabileceğini anlamış oldum.
Yazar bu kısa hikayelerinde değişik yazım teknikleri ve üsluplar denemiş ve beni gerçekten memnun etmiştir. Yazar zaten “Kör Baykuş” romanında bence bir imkansızı başarmıştı; hayal, anı, duygu, düşünce anlatım teknikleri iç içe ve mükemmeldi. Bu da yazarın psikoloji bilimini ve Sigmund Freud’un eserlerini çok iyi analiz ettiğini ve psikolojiyi gerçekten eserlerinde ifade edebilme gücünü göstermektedir.
Arkadaşlar beraberce inceleme yapmak istediğiniz bir eser olursa da gerçekten sevinirim; farklı bakış açılarıyla bir esere bakabilmek ve karşılaştırabilmek gerçekten daha zengin ve daha faydalı olurdu. Sizce de öyle değil mi?..
Saygılar, okuma zahmetinde bulunan herkese...
