Bu sefer hepsi birden seslendiler :
- " Bizi unutma!..."
- " Bizi an!.."
Anası tek başına söyledi :
- " Ölüm o kadar güç değildir. Unutulmak yamandır. "
Babası fısıldadı :
- " Asıl ölüm unutulmaktır. "
Amcası ilâve etti :
- " Unutmak da ölmektir. "
İsa Beğ devam etti :
- " Hayat birkaç hâtıradır. "
Balâ Hatun bitirdi :
- " Hayat ölümün başlangıcıdır. "