nilay eraslan
@nilonili61
Tanrı Türk'ü korusun ve yüceltsin.
🇹🇷 T 🇺🇿 U 🇰🇿 R 🇰🇬 A 🇦🇿 N 🇹🇲
istanbul
15 okur puanı
Ekim 2018 tarihinde katıldı
240 syf.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
Artık hiçbir şey görünmüyor, fırtınanın uğuldadığı bu yolda yalnız bir atın nal sesleri ve bir insanın hıçkırıkları işitiliyordu...
Sayfa 240Kitabı okudu
Sevdiğini söylemek teslim olmak demekti.
Sayfa 166Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
- " Biz insanları dinlerine göre değil, soylarına göre ayırırız... "
Sayfa 148 - Esen BörüKitabı okudu
- " Müslüman değilim. "
- " Nesin? "
- " Türküm dedim ya... "
Sayfa 147 - Esen Börü - Deli KurtKitabı okudu
- " Oğul! Siz Osmanlılar da Karamanlılar gibi insanın yüreğindeki nesneye mi karışırsınız? Müslüman olup olmadığımı niye soruyorsun? Türk olduğum yetmiyor mu? "
Sayfa 147 - Esen BörüKitabı okudu
- " Birbirinizi severseniz gözlerine bakarsın. Hiçbir şey olmaz. Sevgi körleşmeye başlayınca gözler ağulanır... "
Sayfa 146 - Esen BörüKitabı okudu
Herkes, Şeytana yenilmeyen bu kızın tılsımını merak etmiş. Meğer kızın kalbi yokmuş.
Sayfa 129Kitabı okudu
Unutulan yara daha çabuk iyileşir.
Sayfa 128Kitabı okudu
Öğütler sırasında bir aralık:
- " Osmanlı çerisi az konuşur! " dedi.
- " Neden ağam? "
- " Gâvurun çaşıtı vardır. Çeriden duyduğunu kendi ordusuna ulaştırırsa Osmanlıya zarar gelir. "
- " Yalnızken bizi kim duyar? "
- " Yalnızken kimse duymaz ama, yalnızken de az konuşmaya alışanın ağzı sıkı olur. Kalabalıkta boşboğazlık etmez. "
- " Çaşıt nasıl olur? "
- " Çaşıt Rum'dan olur, Frenk'ten olur, Çıfıttan olur ama sen onu tanıyamazsın. Çünkü o Türk kılığına girer. "
Sayfa 50 - Çakır - EvrenKitabı okudu
Bu sefer hepsi birden seslendiler :
- " Bizi unutma!..."
- " Bizi an!.."
Anası tek başına söyledi :
- " Ölüm o kadar güç değildir. Unutulmak yamandır. "
Babası fısıldadı :
- " Asıl ölüm unutulmaktır. "
Amcası ilâve etti :
- " Unutmak da ölmektir. "
İsa Beğ devam etti :
- " Hayat birkaç hâtıradır. "
Balâ Hatun bitirdi :
- " Hayat ölümün başlangıcıdır. "
Sayfa 42Kitabı okudu
Çakır ağlamaklı olmuştu. Üç hayalet birden kendisine biraz yaklaştılar. Balâ Hatun fısıldadı:
- " Olmaz. İnsanlar her şeyi bilmeyecektir. "
İsa Beğ devam etti:
- " Olmaz. İnsanlar ancak gördüklerini bilecek, bildiklerini görecektir. "
Anası tamamladı :
- " Olmaz. İnsanlar daima bir şeye hasret kalacaktır. "
İki yeni fısıltı daha duyuldu :
- " Olmaz. İnsanlar bilemeyecektir. "
Bunları söyleyenler, İsa Beğ'in arkasında peyda olan iki hayaletti ve bu hayaletler Çakır'ın babasıyla amcasıydı.
Sayfa 42Kitabı okudu
Belki Balâ Hatun'un kemikleri bile kalmamıştı. Yaşayan birisiyle konuşur gibi:
- Bu kadar geç kaldığım için bağışla sultanım. Unutmuş değildim ama, gelemedim işte... dedi.
Sayfa 39Kitabı okudu
Bu sırada kapının önünde gürültüler oldu, sesler işitildi ve arkası kapıya dönük olan Çakır, sütanasının:
- " İşte, Deli Kurt geldi! " dediğini duydu.
- " Deli Kurt mu? "
- " Evet! "
- " O da kim? "
- " Kim olacak, Murad! "
- " Neden Deli Kurt diyorsun? "
- " Ben demiyorum, köylü diyor ama, hani yakışmıyor da değil... "
Sayfa 34Kitabı okudu
Çakır, denenmiş, sınanmış kişiydi. Birinci sınıf bir asker, vefalı bir yoldaştı. Tam bir Türk'tü.
Sayfa 27Kitabı okudu