Şiirler belki de hayatın bir dönemeci gibi gelir ve bizi bulur. Bulduğunda ise onun ahenki ile dans etmek gerekir. Tıpkı Charles Baudelaire'in dediği gibi "Her zaman sarhoş olmalı insan." Peki sarhoşluk sadece içki ile mi oluyor? Charles Baudelaire, melankolinin şiirlerdeki yansıması. O yansıyan melankolinin içindeki yaşanmışlıklar var. Kendi yaşanmışlığı. Bu yaşanmışlıklarda bunalım, öfke, mutsuzluk, hüzün yer alıyor. Benim şiirlerinde en çok hissettiğim şey ise öfkesinin bastırmaya çalışmanın yolunu "melankoli"de bulmuş olması. Bu sayede kuralları çiğneceğini düşünmüş. Ona göre sanatta kural olmamalı. Kurallar soyutluğuna ve imgelerine ters düşüyor. Paris Sıkıntısı'ndaki eserleri mensur şiir türünde yazmıştır. "Mensur şiir, şiirin cümle yapısı ve ahengini koruyan ancak ölçü ve kafiyeye bağlanamayan; şairane bir konuyu, his, hayal ve düşünceyi kısa şekilde ve yoğun bir üslupla anlatan düzyazı türüdür. Mensur şiirde olay örgüsü de vardır. Bu özelliğiyle, öykü ile şiir arasında bir tür sayılır." Bu mensur şiirlerde bir sokakta dolaşırken gördüğümüz şeyleri bir de benim gözümden bakın, benim gözümden olayları yaşayın demek istemiş. Zamanın sonsuz denizinde uçarcasına yazmış şiirlerini. Sanki zamanla yarışmak istiyor ama zamana karşı gelemeyeceğini de biliyor gibi. Şiirlerinde en çok karşıma çıkan durum ise tezatlık yani zıtlık. Tıpkı hayat gibi. Hayatta da zıtlıklar yok mudur? Hayatı gözlemleyerek yazmış şiirlerini. Hayattaki sembolleri, imgeleri ve en önemlisi kendini şiirlerine aktarmış. Sanki şiirlerin içinden beni bulun demek istiyor. Yalnızlığımı anlayın demek istiyor. Şiirlerinde biraz da insanlara karşı sitem hissettim. Yalnızlığının nedeni olarak insanları görüyor. Belki de bir kaçış yalnızlık? Şiirlerindeki imgeleri ve duyguları anlamak için ilk başta onun hayatını okumanızı tavsiye ederim.

Paris SıkıntısıCharles Baudelaire · Mitra Yayınları · 20132,142 okunma

·

5 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.