Ne zaman bir Cibran kitabı okusam, sonunu hemen hemen aynı hislerle getiriyorum. “Ben bu cümleleri daha önce okumuştum”.. Ne yazık ki, bu denli sevilmesine rağmen benim hala sevememe sebebim, bu özgünlükten çok uzak satırlar ve soru cevap anketvari üslubu. Ucuna sıfat iliştirilmiş bir dış ses, o an hangi kitabında olursa olsun, karaktere sorar, karakter de yanıtlar. Lakin o yanıtlar, pek çok kadim ve dini kitaplarda zaten vardır. Özel kılan bu özenilmiş birleştirme hali midir? Sevenlerine sormalı, zira benden “bir kez daha, geçer not almadı” Tavsiye listeme eklemiyorum.
