Evren boşlukları mutlaka doldurur, derler. Psikolojiden maddi alana dek her alanı kapsayan bir sözdür bu. Ya doldurulması gereken boşluk yanlış anlaşılırsa??? Babası tarafından terk edilmiş, ağabeyinin hastalığı sebebiyle korkular içinde büyüyen, taşralı damgasıyla dışlanan, İsa’yı seven ama günahkar olarak ondan iyice uzaklaşmaya çalışan, kendisini yaşarken öldürmek için önüne gelen her erkekle birlikte olarak adını lekelemek için uğraşan, marjinalliği özyıkım için seçen, okumayı çok sevdiği için hor görülen, var olduğunu ve göründüğünü ispat etmek için yanlış yolları bile bile seçen, çocuk yaşta aile içi tecavüz mağduru, şiddet yüzünden kanlar içinde kalan, intiharını çocuk yaşta ruhen yapıp kadın olduğunda fiziksel olarak tamamlayan, her daim küçük bir kız çocuğu, adı yok... Beynindeki tümörle ölümlerden dönen ama hayata da toplumun kabul edebildiği şekilde dönemeyen bir erkek kardeş, adı yok... Kocası tarafından terk edilen ve hayatını oğlunun iyileşip kendisini gururlandıracağı güne ulaşmasına adayan bir anne, adı yok... Karısını ve çocuklarını terk eden, cehenneme gittiğinden emin olunan bir baba, adı yok... Kız kardeşini ziyarete gelen, gözü kulağı kapalı, hayatına değil de başkalarının hayatlarına bakmaya odaklı bir teyze, adı yok... Karısının on üç yaşındaki yeğenine tecavüz eden, yıllarca ona fiziksel ve psikolojik şiddet uygulayan, bipolar bozukluğu olan, dengesiz, sapık, çıkarcı bir enişte, adı yok... Babasının tacizine uğrayan, başka kimseyle birlikte olmaması için de tehdit edilen, küçük kızın en yakın kız arkadaşı, adı yok... Ne kadar da çok adı olmayan, tadı olmayan, görülen ama duyulmayan... Cehennem nedir? Dünyanın görülen ama anlatılmaktan çekinilen korkunç hayatlarıdır dedirtiyor insana. Bir babanın eksikliğini doldurmak için yüzlerce adamın oyuncağı olmayı tercih eden, ağzından çıkacak feryatları erkek organıyla doldurmaya çalışan bir kız figürü, dağıtmış diye bakılan pek çok kadının psikolojisine yönlendiriyor okur olarak bizleri. Okuması o kadar rahatsız edici ki... Bir erkeğe dayanmış ama karakteri sağlam olmayan bir annenin çocuk sahibi olmasının korkunçluğunu da gözler önüne seriyor bir açıdan da. Kanatları olmayan bir kartal misali annenin yavruları ne olur? Diri diri didiklenerek ölürler. Üslup yönüyle zorlayıcı, içerik yönüyle dağlayıcı bir kitap. Bilinç akışı biçemi ustaca kullanılmış. Joyce ve Woolf gibi ustaların eserlerine benzetilmiş. Kitabın son cümlesinde “adım yok artık benim” yazdığı gibi, bu incelemenin sonunda da “söyleyecek bir şeyim yok artık benim.”!

Kız Natamam Bir ŞeydirEimear McBride · Can Yayınları · 201763 okunma

··

94 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.