Gerçekten de mikro kredilerin bir sonucu, borçlu insanların topraklarında kalıp kendilerine yetecek kadar tarımsal üretim yapmak yerine iş aramak için şehirlere göçmesi olarak görülüyor. Topraklarında kalmamalarının bir nedeni de, bir çoğunun toprağını satmak zorunda kalması. Şimdi artık her şeyi para ödeyerek satın almak zorundalar. Kendi ihtiyaçları için sebze ve pirinç yetiştiremeyen ve hayvancılık yapamayan insanlar, zaten çok sınırlı olan gelirlerinin en az yarısını gıda malzemeleri için harcamak zorunda kalıyor. Hem de gıda fiyatlarının bir günden öbürüne iki katına çıkabildiği bir ülkede. Ekonomik büyümenin Bangladeş'te, insanların kendisine yetecek kadar tarımsal üretim yapmasını giderek yok etmesi Yunus'u herhalde pek ilgilendirmiyor. ''2005 yılında kırsal kesimdeki tarım dışı faaliyetler en önemli gelir kaynağı olarak tarımsal faaliyetlerin yerini aldı ve gayri safi milli hasılanın yüzde 50'si artık hizmet sektöründe elde ediliyor'' diye yazıyor Yunus övgüyle.
Sayfa 321Kitabı okudu
·
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.