İsminin hakkını veren, acının tarifini çok güzel şekilde yapan bir kitaptı. Öyle ki içimde hissettim okurken bu duyguları. Kitap ilk başlarda zorladı beni, ne anlatıyor bu dedim ama sabırla devam ettiğimde kendini bana açtı ve sürükleyerek götürdü sonuna kadar. Roman, çoğunuzun bildiği gibi yazıldığı dönemde bir sürü intihara neden olmuş. Haksız da sayılmaz sanırım o döneme göre. Karşılıklı "imkansız" aşkı ve bu imkansızlığa son noktayı koyan Werther'in iç dünyasını ve yaşadıklarını bir bütünlük halinde ustaca sergilemiş yazar. Tavsiye ederim, iyi okumalar :)
