Nasıl anlatabilirim bilmiyorum. Hissettiklerimin hepsini buraya aktarmak çok zor. Yeri geldi sesli sesli gülerek, yeri geldi ağlayarak okudum. Sonlarda canım çıkana kadar ağlamış olabilirm. Burnumu silmekten kıpkırmızı oldu.
Kitabın en sevdiğim yerleri Kate'in Keller'la tanıştıktan sonra ki kısımları.
En çok üzüldüğüm kişi Keller oldu. Mutlu olmayı en çok hak edenlerdendi. Tabi Kate'de. Ve tabi Gus'ta. O kadar çok üzüldüm ki düşüncelerimi tam toplayamıyorum bile.
Konudan bahsetmek gerekirse ;
Kate adında bir kızımız var. Zorlu bir hayat geçirmiş ama bütün olanlara rağmen her şeyin mutlu ve pozitif yanlarını görüyor. Hayatı tüm benliğiyle yaşıyor. Bu yüzden en yakın arkadaşı Gus ona Gün Işığım diyor.
Kate üniversite eğitimi için Grant'e yerleşiyor. Gus'la ayrı düşüyorlar ama aralarında ki bağ asla kopmuyor. Daha sonra gelişen olaylar ayrı ayrı çok güzel. Ama kitabın sonu sanırım en kötü sonlardan. Ters köşe yapıp mutlu sonla bitsin isterdim.
Daha fazla anlatmaya çalışırsam her şeyi yazacakmışım gibi geliyor. O yüzden burada kesiyorum.
Okunması gereken kitaplardan.
Kate benim hayatım da bir yerlere dokundu ve bana bir şeyler kattı. Umarım sizlere de aynı hisleri verir. Bir şans verin.
Yorumu yazarın sözleriyle bitiriyorum:
"Hepiniz çok cesursunuz.
Şimdi gidip bir efsane yaratın.
Bu bir emirdir!
Sözlerime kulak verin.
Lütfen."
