Bir süredir yeni çıkan kitapları ve bilhassa öykü kitaplarını okuyorum. Önceleri eski yapıtlar tercihimdi. Bu yüzden de yeni kitaplara ve yeni yazarlara biraz önyargılıydım. Bunu okuma grubumuz sayesinde aştım. İyi ki o grup var olmuş ve iyiki ben içinde yer almışım. Birçok güzel yazarla tanıştım sayelerinde. Arzu Bahar’da bunlardan biri. Kayıp kitabı altı öyküden oluşuyor. Okudukça daha çok öykü olsaydı keşke dedirtiyor okura. İlk öyküsü “Delilik”. Aynı zamanda en sevdiğim öyküsü oldu. Tablonun sırrını çözmek için öykünün kahramanı gibi okurda kıvranıyor. İnce bir zekanın ürünü olan ilk öyküsünde çarpıyor zaten okuru. Kafanız doluyken okur tam odaklanamazsanız bu öyküyü büyülü gerçeklikle yazılmış sana bilirsiniz. Dedim ya ince zeka ürünü diye. Uzun zaman meşhur tablo gözünüzün önünde canlanıp duracak. “Sakın Oraya Gitme” öyküsü merak duygunuzu tavanda bırakacak bir öykü. Maalesef öykünün sonunda da merakınızı gideremeyeceksiniz. Yazarın anlatımıyla oluşturduğu atmosfer öyküyle uyumluydu. Öykünün sonunda ufacık bir ipucu vermesini isterdim okura. Belki ben yakalayamadım ipucunu. Kitabı okuyup bu öykünün sırrını çözen olursa bana da söylesin lütfen. “Sokağın Başındaki Servi Ağacı” sade anlatımıyla gayet açık bir öyküydü. Ölüm korkusu net bir şekilde verilmişti. “Düğme” yine merak duygusu yüksek bir öyküydü. Yazar verdiği ayrıntıları öykünün içine ustaca yerleştirmişti. Bu usta anlatım sayesine sırası geldikçe okur bu ayrıntıları yeniden hatırlayıp çözüme ulaşmaya çalışıyor. Yazarımız okuru öyküye dahil ederek renkli bir anlatım yakalamış. “Kayıp” kitabımıza da ismini veren öykü. Yine çok sevdiğim öykülerden biriydi. Çetrefilli bir konuyu yalın bir şekilde anlatmayı başarmış. Bu öykü üzerine okuma grubunda da konuşuldu. Büyülü gerçeklikle yazılsa çok daha çarpıcı bir öykü olabileceğini düşünüyorum kendi adıma. Siyasi bir konu olmasına rağmen siyaset yapmadan yazabilmiş Cumartesi Anneleri’ni. Belli ki insani yönüyle ele almayı daha uygun bulmuş. Bu okurları irite etmeden anlatmanın en güzel yolu. Ama Cumartesi Anneleri’ni hiç duymamış bir okur için anlaşılmaz gelebilir. Birkaç ipucu okurun işini daha kolaylaştırabilirdi. Arzu Bahar’ın öykülerinde okura çok iş düşüyor anlayacağınız. Son olarak “Para Kokusu” öyküsü okuru hiç ummadığı bir atmosfere sokuyor. Öyküyü keyifle okudum. Zamanda ileri ve geri giderek yapılan anlatımda uzun olmasına rağmen okuru sıkmayan keyifli bir öykü. Olayın yan karakterleri olmasına karşın Aynur ve Haldun Bey aklınızdan çıkmayacak uzun süre. Yazarımızın okuduğum ilk kitabı. İyi ki okudum dedirten kitaplardan. Arzu Bahar ve sade anlatımıyla tanışmanızı tavsiye ederim. İlk öyküsü büyülü gerçekliğe çok yakın bir öyküydü. Hiç bg(büyülü gerçeklik) öykü yazdı mı ya da yazmayı düşünür mü bilmiyorum. Ama anlatımına çok yakışacağını düşünüyorum.

KayıpArzu Bahar · Alakarga · 2019116 okunma

··

152 görüntüleme

Bu yorum görüntülenemiyor

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

İpek Demirer