... Dokuz katlı çemberimizi yarıp da kimse dokunamazdı serdarımız olan padişaha, tarihimiz boyunca kimse aramızdan bir padişahı çekip de alamadı. Bir tek Yıldırım Bayezid müstesna. Kötü hatıra! Ona Anadolu askeri ihanet ederken. Onu şehzadeleri terk ederken. Ve o padişahtı, terke tahammül ederken. Biz onu ortamızda tutarak vuruştuk. Onu koruduk. Akşama kadar sabredebilseydi, onu gecenin karanlığında alır kimselerin bulamayacağı yerlere kaçırırdık. Ey padişah, dedik ona, aramızdan çıkma! Ama cesurdu padişah. Dayanamadı. Diyor ya tarih, bir adı da Yıldırım'dı. Osmanlı ordusunun hem serdarı hem de neferiydi. Koruması gereken padişahlığı ile vuruşması gereken neferliği arasında asker yanı baskın çıktı. Çemberimizden çıktı. Kaybettik onu.
Sayfa 112 - TimaşKitabı okudu
·
16 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.