Çok güzeldi. Daha giriş paragrafından beni saran bir kitaptı zaten ve buruk bir tebessümle kapattım kapağını.Başlangıcı gibi bitişinden de çok etkilendim. Gitme hayaliyle başladı her şey. Kendisi olamayan bir adamın , boşvermiş bir teslimiyetle yaşamaya çalışan bir adamın, boğduğunu sandığı umutlarını bir gitmek fiilinin kanatlarına takıp yeşertme düşüncesi belirmişti gönlünde. Bir işaret gerekti sadece kanlı canlı,bir cesaret, bir yoldaş gerekti belki; gönlünden anlayan , sorgulamayan ve yargılamayan. Dedikleri gibi eskilerin “Evvel refîk bade'l-tarîk (önce yoldaş, sonra yol) yoldaş güzel kılar yolu, yoldaşın varsa varacağın yerin önemi yoktur.Yoldaş ayna tutar sana, ruhunun derinliklerine götürür o yol seni. Ve yolun sonundan çok yoldur önemli olan. Yol hayatın kendisidir;"uzun yol sana basireti, intizamı, insicamı ögretir.Zamanın kıymetini anlarsın, insan hayatının pamuk ipligine bağlı olduğunu..uzun yol insanı terbiye eder." Ve kahramanımız bir yolculuğa çıkacaktı kuşkusuz, fakat habersizdi yolda bulacaklarından ve yoldaşıyla kesişecek olan hayatından. Her şey yol üzerinde ortaya çıkacaktı..

DüşerkenTarık Tufan · Profil Kitap Yayınları · 20186,2bin okunma

·

12 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

merve*