Soğukkanlı, sakin, sevecen ya da anlayışlı bir insan mısınız? Başkalarının düşüncelerine ve söylediklerine verdiğiniz önem ne ölçüde hayatınızı etkiliyor? Kıskançlık nedir? Kıskançlık hayatınızı nasıl kaplıyor, hayatınızın neresinde, nasıl bir rol oynuyor hiç düşündünüz mü? Neler yaptırabilir aşık bir insana? İnsanın gözünü kör edip, hayatta yapmam diyebileceği şeyler yaptırabilir mi ya da kendisi olmaktan tamamiyle çıkarıp bir insanı tamamen başka birine dönüştürebilir mi? Bu lanet kıskançlık duygusu değer verdiğiniz, olmadan yaşayamam dediğiniz, sevdiğiniz, aşık olduğunuz kişiyi boğarak öldürecek kadar aşağılık yapabilir mi sizi? Peki ya kuşku, önyargılar? Sevdiğinizin, sözüne değer verdiğiniz kişiyi sırf başka bir 'yabancı' nın ithamlarıyla yargısız infaz yapabilir misiniz? Kuşku bir kum tanesi kadar küçük bile olsa sonucu olağanüstü etkiler yaratacak kadar büyük bir olgu mudur? Kuşku sizi nerelere götürür? Kuşku size en fazla neler yaptırabilir ki? Kıskançlık, kuşku ve önyargılarımız hayatımızın belki de biz farkında olmasak bile büyük veya küçük bir bölümünü kaplıyor. Shakespeare Othello’da tam da bu konuları başarılı bir şekilde ele alıyor. İlk önce oyun hakkında bilgi verecek olursak;Shakespeare’in beş perdelik bu oyunu, klasik tragedyaların üç birlik kuralını yıkan ilk eserlerden olma özeliğini taşır. 16.yy’da geçen oyun Hem trajik, hem de komik trajikomik diyebileceğimiz olaylardan oluşur. Othello savaşlarda ömrünü tüketmiş kendisini Venedik Devleti’ne adamış, halkın ve senatörlerin güvenini ve sevgisini kazanmış Mağripli bir zencidir fakat bunun yanısıra Venedik Dukalığının deniz komutanı olabilecek kadar da değerli bir komutandır. Desdemonia ile biebirlerine çok aşıktırlar ve engel tanımayan aşkları, tüm olumsuzluklara kafa tutar ve evlenirler. Desdemonia'nın Babası ise Venedik soylusu ırkçı Brabantio'dur, sırf zenci diye Othello'dan nefret eden. Her türlü engele kafa tutan bu aşk gelin görün ki Othello'nun sancak çavuşu Iago'nun kışkırtmaları ve iftiraları yüzünden, Othello'nun karısından soğumasına, biriciğine hediye ettiği ve namus simgesi olarak gördüğü küçük bir mendil parçasını başka bir erkeğin elinde gördüğünde aldatıldığı kuşkusuyla o çok sevdiği, aşık olduğu, uğruna hiçbir engel tanımadığı güzel karısını boğarak öldürmesiyle trajik bir şekilde sonuçlanır. Trajedinin en önemli teması Kıskançlık. Aslında özünde Othello hiç de kıskanç biri değil aksine soğukkanlı, sakin bir insandır. Fakat gel gör ki Çavuş Iago böyle bir adamı tıpkı bir şeytan fısıldaması gibi yavaş yavaş bir canavara dönüştürmüştür, kıskanç doğmasa bile kıskanç edilmişti Othello Mina Urgan’ın da bahsettiği gibi. Karısına duyduğu o devasa sevgi ile kıskançlık duygusu artık sürekli bir savaş haline giren Othello çok acı çeker çekmesine ama bunda kendi suçu da vardır aslında. Othello Her ne kadar yalanı, kötülüğü, ikiyüzlülüğü temsil eden Iago’nun yanısıra saflığı, iyiliği dürüstlüğü temsil etse de ‘kuşku’nun getirdiği karanlık duygularla o artık şeytana inanmıştır ve sonuçları çok beter olacaktır. Aşk , Sevgi ve Irkçılık temaları da çok önemlidir. Othello aslında gerçekten aşıktır sevdiceğine ama bu “Kuşku” yüzünden parçalanacak olan hüzünlü bir aşktır. Bir diğeri ise belki de Othello’nun Venedik’e olan aşkı diyebiliriz bu tema için. Desdemona da aşıktır elbette Othello’ya deliler gibi. Fakat gel gör ki bu yüce aşk bir canavarın elinde heba olmuştur ve aslında “Irkçılık”ın da payı yok değildir. Çünkü Iago’nun iftira attığı Cassio genç, yakışıklı ve beyaz bir erkektir ve bu durum Othello’nun aşağılık duygusuna kapılmasına neden olacak kadar büyür. Shakespeare o dönemde Venedik toplumunun sırf derisinin rengi yüzünden dolayı aşağılanmasını eleştirmiştir. Bu büyük bir saçmalıktan başka bir şey değildir ona göre. Aslında Shakespeare bu oyunda birçok şeyi eleştirir başarılı bir şekilde. Başta gereksiz kıskançlık, kuşku , ırkçılık, ikiyüzlülük ve önyargılar olmak üzere aynı zamanda bir kişiye duyulan aşırı ve gereksiz güven duygusunu da eleştirir Othello ve Iago ilişkisi ile. Iago ile bize anlatmak istediği aslında mutsuz bir adamın çevresindeki herkesi de mutsuz etmek isteme gibi iğrenç bir arzusu olan insanların da var olduğudur bu dünyada. Evet dünyada saf ve iyi insanlar vardır ama aynı zamanda saf kötü, ruh hastası insanların da olabileceği ve etrafımızdaki herkesi tıpkı kendimiz gibi düşünmememiz gerektiğini vurgular Shakespeare başarılı bir şekilde. Edebi açıdan da ana fikir ve verdiği mesajlarla okunması gereken güzel bir Shakespeare oyunu Othello. Kıskançlıklarımızı, önyargılarımızı gereksiz kuşkularımızı hayatımızdan tamamen çıkardığımız günler diliyorum hepimize.

OthelloWilliam Shakespeare · Müjde Yayınları · 201520,3bin okunma

·

8 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.