Bu kitaba başladığımda Köy Enstitüleri ile ilgili hatrı sayılır bilgiye sahiptim. Köy Enstitüleri'nin ismini ilk defa 15-16 yaşlarındayken duymuştum ne yazık ki. Okullarımızda verilen eğitimde neden buna yer verilmediğini anlamak zor değil. Bizim böyle bir şey olduğunu öğrenmek için kendi merakımız ve araştırmamız olması şart yani. İş başa düştü dedim ve en derinine kadar incelemek istedim. Önce okulumuzdaki münazara uygulaması araştırmama vesile olmuştu ve başladım araştırmaya. Yeterli bilgiyi edinmiştim ancak beni doyurmuyordu, daha derinine inmek istiyordum. Sonra bir belgesel çıkarılacağını Köy Enstitüleri'ni konu alacağını duydum. İsmi de ''Yücel'in Çiçekleri'' olacaktı. Ancak bu belgesel sınırlı sayıda kişiye izletilecekti ve ben bunların arasında olamayacaktım. Ne kadar gönülden istediysem izlemeyi YouTube'da karşıma çıktı ve görür görmez izledim. Ardından da bu kitabı okuyunca her şey oturdu kafamda. Eğer Köy Enstitüleri ile ilgili hiçbir bilginiz yoksa önce bu kitabı okuyup sonra Yücel'in Çiçekleri'ni izlemenizi ya da tam tersini yapmanızı tavsiye ederim. Kitapta her şey apaçık ve objektif bir şekilde anlatılmış. Özellikle Cılavuz Köy Enstitüsü mezunları ile yapılan röportajlar kısmı harikulade olmuş. Bu röportajlar aynı zamanda kitabın objektivitesini de arttırmış. Son kısımda yer alan Kamil Taşkın Hoca'nın Hatıratı kısmı ise beni epey etkiledi. Öğretmenliğe yeni adım atmışken, Köy Enstitüleri'ni bilerek ve tanıyarak bu mesleği icra edecek olmak beni çok mutlu ediyor. Başta Mustafa Kemal olmak üzere; Hasan Ali Yücel, İsmail Hakkı Tonguç ve bu uygulamaya gönül veren tüm aydınlarımıza, kendi adıma, teşekkürü borç biliyorum. İyi ki geçtiniz bu dünyadan ve iyi ki bu bilinci bizde oluşturdunuz. Elimizden geldiğince yaparak, yaşayarak öğrenme metodunu uygulayacak ve yüzümüzde bir gülümseme ile sizleri anacağız.

Köy EnstitüleriEmine Öztürk · Gece Kitaplığı Yayınları · 201829 okunma

·

19 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.