Ben ki aklımla kalbim, kelâmımla halimin arasındayım. Aşkın dininde, imanımın sınırlarının son sidresinde. Ruh tahammül ve tekâmül sınırında. Özlemim nifaka, vehmin şirke dönüştüğü şu yerde. Bir kucak zencefil geceye tanık ateşe kefilken ne kadar karanlık görmüşüm ki bir göz aydınlığı dinleyeyim Rabbimden? Hangi rüyayı görüp de unutmayım, dememişim ki dokun, uyanayım.
Sayfa 220 - Timaş YayınlarıKitabı okudu
16 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.