okuduğum ilk kemal tahir eseri fakat son olmayacağından adım gibi eminim. ben anladım ki üç kemaller benim edebiyat zevkimle birebir örtüşen isimler; insanın kendi halkını yaşarken aynı zamanda okuduğu eserden edebi zevk duyması çok mutlu eden bir durum. öncelikle belirtmek isterim ki kitap malumunuz bir üçleme: esir şehrin mahpusu ve yol ayrımı. üzülerek söylemem gerekir: ben bunları üçleme olsa bile kendi içinde bir bütünlük barındıran eserler zannetmiştim, fakat öyle değilmiş. öyle ki üç kitabı da ard arda okumak gerek. böylesi uzun ve derin bir konu içeren romanların başlangıçları çok önemlidir. bazı eserler sizden elli sayfa taahhüt isterken bazı eserler ise tıpkı bu eser gibi ilk iki sayfasında sizi direkt olayın içine, etrafınızdakilere yabancı kalmanız mümkünsüz bir biçimde yerleştiriyor. aslında karakterimizin bilgisiz bir şekilde esir şehir istanbul'a girmesi ve her şeyi bizimle birlikte öğrenmesi bunu kolaylaştıran bi durum. bu vakitten sonra karakterimizi merkeze koyup onun yaşayışı ile beraber olanı biteni birlikte öğrensek de eserde yan karakterlere de çok önem verilmiş. ülkede ne olup bittiğini farklı gözlerden, farklı değerlendirmelerden görmek, edebiyatı bir kenara bırakacak olursak, tarihi anlamda da okuru dönem ile alakalı çok yönlü bilgi bombardımanına tutuyor. edebi bir eseri okurken aynı zamanda tarihimizi şimdiye kadar duymadığım yönleri ile öğrenmek bende büyük haz uyandırdı. okuduktan sonra yaptığım araştırmalarda, kemal tahir'in ana karakterimiz kamil bey'i nazım hikmet ran'ı örnek alarak oluşturmuş olabileceğine dair yorumlar gördüm. bu ilginç geldi fakat bence kamil bey özünde bir kişiyi değil birçok kişiyi anlatan bir karakter. anlatımından bahsetmek gerekirse: `kalemle değil yürekle yazılan roman demek yeterli olacaktır`. milli mücadele yıllarımızdaki havayı solumak istiyorsanız. bu eser kesinlikle ilk soluğunuz olmalı.

Esir Şehrin İnsanlarıKemal Tahir · İthaki Yayınları · 201910,2bin okunma

·

5 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.