"Doğadan ve gerçeklikten uzaklaşmak, ressam ve izleyicisi arasındaki ilişkiyi gaddarca çarpıtmıştı; resim artık zihinler ve teoriler için yapılıyordu, insanlar için değil; hatta daha da kötüsü sanatçının kendisi için bile değil. Elbette ekonomik ve moda deyişle, bunun da getirileri oluyordu; ama gerçekte insan bedeninin ve doğal fiziksel algılanışlarının bu şekilde safra gibi atılması kısır bir sarmal, bir anafor, tükenip hiçliğe eriş demekti. Ressam ve eleştirmen tek bir konuda hemfikirdi: yalnızca onlar mevcuttu ve değerliydiler. İyi bir mezar taşı ve metelik bile etmeyen serseriler için."
Sayfa 115 - Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
·
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.