Bu nesnelerle uğraşmanın ötesinde, bambaşka bir şey kafamda, beynimin değil kafamın -bunu şimdi anlıyorum- bir başka merkezinde belirdi. Bu şey içimde, kuyudaki suyun çok uzak bir yerde yağmur yağdığı için yükselişi gibi yükseliyordu. Özlem. Ama neyi özlediğimi bilmiyordum. Canımın çektiği şey ne bir kimse ne de nesneydi. Tanımlayabileceğim hiçbir biçimi, adını koyabileceğim hiçbir sıfatı yoktu, ama o olmadıkça ben noksan kalıyordum.
·
11 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.