Şiirin, yazana bir meşakkat değil de şairin bir ihtiyacı olduğunu elbet o da öğrenecekti. Çünkü kelimeler kalbe geldiğinde şaire zulmeder, duyulmak isterler. O vakitlerde, şairin gözü ne uyku görür; ne de susuzluktan kuruyan ağzı bir damla su ister.
Sayfa 225