"Bir kimsenin Uhud Dağı kadar altını olsa, ve hepsini Allah rızası için dağıtsa, yine de sahabenin verdiği küçücük bir sadaka kadar sevap kazanamaz." diyor peygamberimiz Sahabe, Peygamberimizi görmüş, onunla konuşmuş, arkadaşlık etmiş ve ona inanmış kişilere denir. Seçkin, saygın ve şerefli anlamında Peygamberimizin bu kıymetli arkadaşlarına Ashâb-ı Kiram da diyoruz. Hani bazen içimizden geçer, keşke ben de asrı saadette yaşasaydım deriz. Deriz de o zamanın zorluklarını hiç aklımıza getirmeyiz. İçinizden biri çıkıyor ve ben peygamberim diyor. İnanabilmek, bizim içim İslam dinini annesinden babasından, geleneğinden öğrenenler için çok kolay. Bizim Müslümanlığımız bir nevi Altın tasta sunulmuş. O zaman için zor. Kardeş kardeşten, oğul anadan, baba amcadan uzaklaşmış. Biri gelmiş, İslamı getirmiş ve böyle olmuş. O yüzden korkuyorum keşke ben de asrı saadette yaşasaydım demeye. Sahabi olmak tamam da müşrik de olabilirdim. O sahabeye eziyet edenlerden biri de olabilirdim. Onu görüp de ona iman etmeyenlerden olabilirdim. Asrı saadette yaşamadım elbet ama bulunduğum çağı asrı saadet haline getirmek için bana düşen görev, sahabe hayatlarını kendime örnek almaktır. Allah Resulünü ve onun izinde giden sahabeleri kendime rol model alıp onlar gibi yaşamaya gayret etmektir. İşte bu “Sahabeden 101 Hatıra” belki de buna vesile olur. "Ashâbım gökteki yıldızlar gibidir. Herhangi birisine uyarsanız, hidâyete kavuşursunuz" diyor peygamberimiz. Hazreti Ömer’den bolca hatıra var kitapta. Hazreti Ebubekir’den de. Okurken gözyaşlarımı tutamadığım çokça yerler oldu. Hazreti Fatıma’nın Gözyaşlarını “Peygamberimizi defnedildikten sonra onun üzerine toprak atmaya eliniz nasıl vardı, buna gönlünüz nasıl razı oldu?” serzenişini okumanızı tavsiye ederim.

Sahabeden 101 HatıraMehmet Yaşar Kandemir · Zafer Yayınları · 2005291 okunma

·

13 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.