Bitmesin Hikayemiz/ Bu Ne Biçim Son Böyle !“Belki birazcık spoiler falan filan”
Susamuru okuyucuları merhaba !
Buket Uzuner’den okuduğum ikinci kitap oldu. Bir çok okuyucu gibi ben de kitap son bulduğunda ‘ne oldu şimdi’ dercesine bir durdum. Sırayla ilerlemek istiyorum.
İlk olarak kitabı okurken çok keyif aldığım eğlendiğim bir noktaya rastlamadım. Yarım bırakmaktan hoşlanmadığım ve öyle yada böyle bitirilebilir bir kitap olduğu için tamamladım romanı.
Bir çok okuyucu gibi ben de kitabın içerisinde 80’li yıllarda yaşanıldığına hayret ettiğim noktalar gördüm. Anne-baba cinselliği küçük yaşlardaki çocuklara bu denli sorumsuzca yansıtılabilir mi ? Ve yazan taraf bunun doğru olduğunu mu aktarıyor bizlere yoksa bakın bu çok yanlış diyerek uyarmak mı istiyor ?
Kitabın ilerleyişinde daha çok Nilsu karakteri ve birazcık da Teoman karakterinin hayatını okuyoruz. Çocukluk yıllarından başlayarak bir genç kadına dönüşünü ruhsal olarak adım adım takip ediyoruz. Bu aktarım, bir çocuğun bir birey oluşuna şahitlik etmemize vesile oluyor ve bu durum kitabın güzel olan yanı..
Kitapta 16 yaşlarında bir genç kızın kendinden 15 yaş kadar büyük ‘öğretmeni’ ile birliktelik yaşaması mı!?! Aman tanrım dediğinizi duydum sesiniz buraya kadar geldi. Böyle şeyler yazılıyor romanlarda aktarılıyor okuyucuya ve bunu çağdaş-modern başlığı altında görüyoruz. Herkesin düşüncesi farklı mutlaka ama ben biraz araştırdıktan sonra kitabın daha çok lise çağlarında bir okuyucu kitlesi olduğunu anladım. O çağlardaki henüz taze fidan gençlere böyle aktarımlar olmasını doğru bulmuyorum açıkcası. Çocuk sayılacak zihinleri daha doğru yetiştirmeliyiz diye düşünüyorum kendimce.
Kitapta önemli bulduğum şöyle bir nokta var ki; küçük yaşlarda ailesinde parçalanma yaşayan çocuklar psikolojik açıdan, aile kurumu ve kavramı açısından ilerleyen yıllarda çok sağlıklı durumda olamıyorlar maalesef. Bu mevzunun yeri roman da oldukça önemli tutulup ön plana çıkarılmış. Güzel mesajlar..
Ve herkesi muallakta bırakan ‘bitmesin hikayemiz, bu ne biçim son böyle’ dedirten final bölümü hakkında:
Evet sonunu okumasaydım keşke diye bir miktar dövündüm kendimce. Dövündüm de öyle bir inceleme yazacak zamana anca gelebildim.. Bunu insan düşmanına yapmaz yav.. Kim kimdi, nerede ne zamandı.. Çözmeye uğraşmadım. Bıraktım gitti.. Ee ya ne olacaktı ?
‘E peki çok güzel öttün de okuyalım mı biz bu kitabı şimdi?’ derseniz ‘hayat kısa, okunacak daha çok caaağnım kitaplar varken bunda çok ısrar etmenin bir anlamı yok bence. Çok da şeyyapmayın yani siz..
Bol sevgiyle..
