Ve eğer bir şimşek, bir çığlık Nerval'de ya da Artaud'da, Nietzsche'de ya da Roussel'de tekrar ortaya çıkarsa, psikoloji kendi tarafında tekrar sessizleşir ve sözcüklerinin anlamını o trajik kesit ve özgürlükten alan bir dil önünde sessizce durur, ki bu trajik kesit ve özgürlüğüe karşı "psikologların" çıplak varoluşu insana sıkıntı verici bir unutma tekeffülü verir.