Bir kitap bizi alıp diğer kitapların üzerine çıkarmıyorsa o kitabın neresi iyidir? 1882 Viyanasında psikanalizm üzerine bir yolculuk yapıyoruz. Bir tarafta Psikanalizmin babaları Josef Breuer ve Sigmund Freud, diğer tarafta yalnızlığın sert yüzü Nietzsche. Bir mektupla başlıyor her şey, döneminin büyük isimlerini parmağında oynatan Lou Salome'nin mektubuyla. Teşhis dehası Josef Breuer ile Nietzsche'nin adeta satranç düellosuna tanıklık ediyoruz. Hayata dair verdikleri büyük mesajlar ve farklı tarzlarıyla, bir düşünce tahterevallisindesiniz. Bir an biri sonra diğeri yaptıkları hamlelerle sizi düşünceleriyle kasırganın ortasına sürükleyip orada bırakıyor. Bazen kasvetli denecek kadar yoğun bir ortama hapsoluyorsunuz. Ama sonra her şey öyle mükemmel şekilde bağlanıyor ki: Geri dönülemez zamanda geri dönebileceğiniz kararlar alıyorsunuz. Zamanın döngüsünü kırıp hayatınızı dışardan başkasının gözüyle görüyorsunuz. İnsanın içerisindeki kibir ve gurur gerçekleri görmesini nasıl da engelliyor. Yaşadığımız hayatı ya kader diye acımasızca kabulleniyoruz ya da tamamen kendi irademize bağlıyoruz. Ama ikisinin ortasında olduğunu fark edemiyoruz. Bu eser, güçlü aforizmaları ve hayata dair sundukları farklı perspektifler sizi sarsacak ve bakış açınıza bir genişlik getirecek. Okurken sizi yoracak ve bittiğinde zafere ulaşmanın hazzını yaşayacaksınız.

Nietzsche AğladığındaIrvin D. Yalom · Ayrıntı Yayınları · 202352,2bin okunma

·

1 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Yücel Ceyhan