Savaşı ve içinde ne varsa hepsini reddediyorum... Ben savaş var diye üzülmüyorum... Ben kaderime razı olmuyorum... Ben bu konuda sızlanıp durmuyorum... Onu olduğu gibi reddediyorum, içindeki insanlarla birlikte, onlarla, onunla hiçbir alışverişim olsun istemiyorum. İsterlerse dokuz yüz doksan beş milyon kişi olsunlar ve ben tek başıma kalayım, yine de haksız olan onlar, Lola, haklı olan da benim, çünkü ne istediğini bilen bir tek ben varım: ben artık ölmek istemiyorum.
Sayfa 84 - Yky
··
877 görüntüleme
Kitabın içindeki en sevdiğim alıntı, bütün bir çağa sesleniş ya da belki bütün savaş çığırtkanlarına Borchert’ın da deyimiyle “Hayır!” diyen bir çığlık.
Bazen 1 > 995000000 olur.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.