Y kromozomu artık yok. Erkeksiz bir dünyada, kadınların sözü geçiyor artık. Yuva kuruyorlar, devletleri yönetiyorlar, gönüllülük saatleriyle her alanda var oluyorlar. Kabul edelim pek çoğumuz bunu düşledi. ‘peki ya erkekler olmasaydı?’ diye sorduk kendimize. Şiddet ortadan kalkar mıydı? Ya kadınların maruz kaldığı tahakkümler? Bir ütopya mı bu? Hayır. İnanın bana değil. . Cem Akaş, bir çiftin kapısına bırakılan dünya üzerindeki son erkek bebeği anlatıyor. İki kadın şaşırıp kalıyor elbet.. Yüz yılı aşkın bir süredir, erkek yok çünkü. Ama o daha bir bebek. Ona sarılıyorlar. Başlarına gelebilecek her şeyin bilincindeler. Korkuyorlar. Hem de çok. . Kadın-erkek olmaktan bağımsız pek çok değişken var. İnsan olmak! Aynada erkek görünebilir ancak sen kadın olabilirsin, veyahut tam tersi. Erkeksin ve bir erkeği sevebilirsin veyahut tam tersi. Dünyanın içinde taşıdığı acı cinsiyetler üstü. Cem Akaş kısa kurgusunda bunu anlatıyor bir yandan. Bir cinsiyete, bir tarihe, bir millete düşman olmakla başlıyor kördüğümler. Açmaya çalıştıkça daha da dolanıyor birbirine. Önce varlığına dayanamaz oluyorsunuz, ‘erkek mi, öldürün onu!’. Sonra onun ellerinin değdiği her şeyi silmek istiyorsunuz. Erkeklerin yazdığı kitapları, bestelediği müzikleri, renklerini.. Ve siz eleştirdiğiniz, tahammül edemediğiniz şeye dönüşüyorsunuz. Bir çocuğu öldürmeyi isteyecek kadar gözünüz dönüyor. Ne yapmalı? Susmalı ve kabul mu etmeli.. Hayır. Aksine konuşmalı, anlatmalı, değişmeli ve değiştirmeli, dönüştürmeli.. Ellerinizde kan lekeleriyle değil, kalemle, ışıkla. . Üç aşamalı bir kitap Y. Üç aşamayı da, üç anlatım tarzının olmasını da sevdim. Ve tabii ki düşündürmesini. Sonundaki beklediğimiz ama konduramadığımız sürprizi.. Ancak.. Karakterlerinin, konunun sağlamlığına rağmen hızı fazlaydı. Geçişler göz açıp kapayıncaya kadar oluyor, boşluklar büyüyor, tam alışırken elimizden alınıyor karakterler. Mantık hataları değil bahsettiğim, siliklik. Konuyu çok severseniz konunun içinde olmak istersiniz hani. . Öyle bir şey.. Yazarın diğer eserlerini okumayı isteyecek kadar sevdim elbet* . Kapak tasarımı Utku Lomlu çalışması

YCem Akaş · Can Beta · 2018470 okunma

·

43 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hülya Açılan