Beşerin hayat-ı içtimaîsinde bütün ahlâksızlığın ve bütün ihtilalâtın menşe'i iki kelimedir. Birisi, ben tok olduktan sonra, başkası açlıktan ölse bana ne? İkincisi, Sen çalış, ben yiyeyim. Bu iki kelimeyi de idame eden, cereyan-ı riba ve terk-i zekattır.
Bu iki müdhiş maraz-ı içtimaîyi tedavi edecek tek çare, zekatın bir düstur-u umumî suretinde icrasıyla, vücub-u zekat ve hurmet-i ribadır.
Sayfa 119
·
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.