Gönderi

Uçurtma uçurmak ve özgürlüğü solumak
“Hep uçurtma uçurduğumu hayal ederdim çocukken. O filmlerdeki uçurtma uçuran çocuklara imrenir hayaller kurardım. Kendi uçurtmamı kendim yapardım önce. Sonra da bayır çayır demeden zeytin ağaçlarına geçip, rüzgarın güçlü estiği yöne doğruldukça elimdeki ipi gevşeterek sağa sola koşturur, uçurtma gibi hafif hissederdim kendimi. Mutluluğun verdiği bir hafiflikti bu bunu daha sonradan anladım. Hiç bir hayalim gerçekleşmediği gibi, hiç bir zaman gerçek bir uçurtmam olmamıştı. Uçurtmam yerine hayallerim uçup gitmiş, hayallerimin ipi öylece bakakalmıştım...”
·
13 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.